‘Life in a Hospice’ By a Year 11 student

‘ชีวิตในที่พักผู้ป่วย’
โดยนักเรียนชั้น Year 11
“ก่อนที่จะได้เข้าเยี่ยมชมบ้านพักผู้ป่วย ฉันไม่เคยคาดหวังสิ่งที่ฉันจะได้เรียนรู้ ฉันรู้ว่า HIV นั้นไม่มีทางรักษาและฉันก็รู้ว่าเป็นโรคที่อันตราย แต่ฉันไม่เคยรู้ว่ามีหลายอย่างเกิดขึ้นเพื่อให้คนที่ได้รับผลกระทบก้าวเดินต่อไป
เมื่อเราไปถึงบ้านพักผู้ป่วย เราได้รับการต้อนรับจากผู้หญิงที่เรียกว่า Mai เราไม่รู้เลยว่าที่จริงแล้วเธอมีเชื้อ HIV ถ้าเธอไม่บอก เราก็ไม่มีวันรู้ เห็นได้ชัดว่า Mai เป็นผู้หญิงแข็งแรง ทำงานหนัก และสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ เธอเล่าให้เราฟังเกี่ยวกับเรื่องราวของเธอ และเราได้เรียนรู้ว่าคนที่ใกล้ชิดเธอทอดทิ้งเธอเพียงเพราะเธอตื้อเชื้อ HIV เธอกล่าวถึงความยากลำบากในการหายาที่เหมาะสมและการรับประทานอาหารที่เข้มงวดอย่างไม่น่าเชื่อ ฉันตกตะลึงเมื่อเธอบอกว่า เธออาจมีภูมิคุ้มกันต่อยาของเธอถ้าหากเธอไม่ได้รับประทานยาอย่างใดอย่างหนึ่ง ฉันจึงเริ่มที่จะเข้าใจว่าเชื้อ HIV นั้นรุนแรงแค่ไหน
ที่หอผู้ป่วยหญิง เราได้พูดคุยกับผู้ป่วยบางคน สองคนในนั้นอายุ 32 และ 37 ปี แต่ดูอ่อนกว่าวัยมาก มันทำให้ฉันเศร้าเมื่อนึกถึงคนที่ด้อยโอกาสและอาจต้องดิ้นรนเพื่อให้ได้รับการรักษาที่ถูกต้องและผู้ที่อาจต้องเสียสละบางสิ่งที่สำคัญสำหรับพวกเขา การเยี่ยมคนไข้เปิดโลกทัศน์ฉันให้กว้างขึ้นว่าจริงๆแล้วผู้ติดเชื้อจัดการกับอาการป่วยอย่างไร แม้หลายคนจะบอกว่าบ้านพักรับรองทำให้พวกเขามีความสุขมากกว่าที่เคยเป็น แต่ฉันก็อดไม่ได้ถึงความยากลำบากที่พวกเขาจะต้องผ่านพ้นไป
หลังจากฟังเรื่องราวของผู้คนและความท้าทายที่พวกเขาจะต้องอดทน ฉันรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ของใครบางคนที่โชคดีอย่างฉัน ที่จะต้องช่วยเหลือพวกเขา การเยี่ยมเยียนช่วยให้ฉันได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ที่ฉันไม่คาดคิด และช่วยให้มุมมองของฉันกว้างขึ้นในแง่ของการมองชีวิตของผู้อื่น การเดินทางครั้งนี้ทำให้ฉันรู้ว่ามันสำคัญแค่ไหนสำหรับเรา ในฐานะมนุษย์ที่จะไม่ยอมทำอะไรเลย เราควรชื่นชมและมีความสุขกับสิ่งดีๆที่ชีวิตมอบให้
ฉันคิดว่าการเดินทางครั้งนี้ เป็นบทเรียนที่สำคัญสำหรับพวกเราหลายคน เราควรรู้ว่าพวกเราโชคดีขนาดไหนและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือผู้คนรอบตัวเรา”